Ik wist van de vorige nestjes van Lola dat ze altijd eerder bevalt dan de uitgerekende datum, dus ruim van te voren was ik haar temperatuur al in de gaten aan het houden.
Op zondag de 21ste had ik de temperatuursdaling bij haar opgemerkt en tegen de avond werd zij wel onrustiger met hijgen en een plekje zoeken/graven. Ik zei al tegen Mark, die gaat vanavond spoken en vannacht beginnen. Het zo ging het inderdaad zo.
Hoe later het werd op de avond hoe meer onrust er was, kon aan haar merken dat haar pups aan het dalen waren. 

Tegen 00.30 uur (op 22 feb) kreeg ze weeën wat half uurtje later over ging op persweeën en om 1.15 uur werd de eerste prachtige reu geboren (met al een zwarte neus) van 470 gram en hij kreeg het turquoise lintje om. Na hem schoon gelikt te hebben zette Lol er vaart in want na paar flinke persweeën kwam nummer 2 eraan, een teefje werd geboren om 1.45 uur van 424 gram en kreeg het licht blauwe lintje om. Dit teefje is wel een hele speciale en exclusieve Witte Herder maar daar vertel ik straks wel over ;). 
Een uurtje later (om 2.45 uur) werd er nog een teefje geboren met het gewicht van 484 gram en kreeg het fuchsia lintje om. 
Toen hielt Lola even een pauze en had haar ook even uitgelaten en eten gegeven met extra calcium (stimuleert/bevorderd de weeën). 
Om 4.35 uur kwam puppy 4, een reu van 504 gram en hij kreeg het groene lintje om. 
So far so good en een mooie verdeling van 2-2.

Maar toen bleef het toch wel akelig stil, Lola was ook echt wel moe en ging slapen maar tegen 8.30 uur was er nog geen enkele wee geweest (wel wat onrust en graven in de werpkist) en ik voelde nog wel duidelijk er 2 in zitten. Toch maar wat oxytocine gegeven en haar buiten mee gelopen (bevorderd weer de bevalling) maar na 2 uur nog steeds niks. Toch de dierenarts even gebeld en kon om 11.00 uur bij ze terecht voor een echo. Lola in de auto en haar puppy’s in een kleine box met kruik meegenomen (is minder stress voor haar) naar de dierenarts. Lola mee naar binnen, puppy’s bleven in de auto met Mark. Op de echo waren er nog 2 te zien inderdaad en hartjes klopten ook nog. Ja wat te doen, nog een keer oxytocine spuiten met de kans dat de baarmoeder zoveel weeën krijgt dat er risico’s voor de pups zijn of ze laten zitten en afwachten (maarja als ze doodgaan dan is dat ook risicovol voor de Lola). Aangezien ik de ervaring had van Lola haar eerdere bevallingen beviel dit mij niet en koos voor nog een keer oxytocine spuiten en als er geen reactie komt dan een keizersnede. Zo gezegd zo gedaan, spuit oxy en snel naar huis, bij 5 kwartier geen reactie dan keizersnede. Ik had stiekem gehoopt door het auto rijden dat ze ook stimulans voor de weeën zou krijgen maar helaas. 12.15 uur geen reactie geen wee dus naar de dierenarts voor een keizersnede. Rond 12.50 uur zijn er nog 2 prachtige pups geboren, een reu van 496 gram (en kreeg thuis het rode lintje om) en een teef van 488 gram (en kreeg ook thuis en roze lintje om). Ze moesten wel even op gang gebracht worden maar daarna waren ze alive and kicking! Lola werd daarna weer wakker, haar snel mee naar huis genomen met haar 6 (3-3) puppy’s. Einde van de middag wilde ze weer wat drinken en was ze haar puppy’s aan het poetsen en tegen de avond had ze ook weer wat gegeten. In de avond liep ze alweer goed mee buiten, nog iets stram van haar buik maar dat is begrijpelijk. Gelukkig toch nog alles goed gegaan en konden wij ook weer even bijtanken en slapen 😉 

Ik schreef net al dat we een ”special lady” hadden, teefje licht blauw is met een zwart oortje en een kleine doorloop vanuit het oor naar haar hoofd geboren. Ze heeft een somatische (pigment)mutatie. Een Zwitserse Witte Herder is genetisch eigenlijk rood van kleur, zoals de Golden Retriever, Samojeed en Ierse Setter. Ze bestaan van donkerrood tot spierwit en het is allemaal dezelfde kleur: e/e recessief rood. Heel vaak komt het voor dat er in de aanleg van het embryo een kleine mutatie ontstaan in een enkele cel, welke uiteraard ook deelt. In deze ene cel is de e/e mutatie (waar de witte herder zijn kleur dus van heeft) uitgeschakeld. Deze cel laat de kleur zien die de hond zou hebben als hij geen e/e was; zwart, grauw, tanpoint etc. Meestal uit dit zich als een enkele zwarte haar of een klein zwart vlekje. Af en toe komt het voor dat de mutatie in een significantere cel plaats vond waardoor er een grotere vlek ontstaat. Bij ons teefje uit het zich in een zwart oortje. Voor wat meer uitleg kun je HIER KLIKKEN.